Hepsi barmenin suçu.

*edit.

"Hadi ama hala, Diagon Yolu'na gitmek için bugünü mü seçtin? Hem kitap listesi daha gelmedi bile!" Grace sabah sabah dil döküyordu halasına. Şu ana kadar tam yedi kez "Lütfen.", dört kez "Sadece arkadaşımla buluşacağım." iki kez de "Ne olursun." demişti. Yine de halası nuh diyor peygamber demiyordu. Grace'yi dünyanın sonuna kadar korunması gereken bir emanet gibi görüyor, yanında kendisi olmadan dışarı çıkmasına hiç sıcak bakmıyordu. Yine de yaklaşık iki saatin sonunda yola gelmişti. Önünde duran askılıkta asılan cüppeye bir kez daha baktı Grace. Gidip gitmeme konusunda kararsızdı hala. Onu zorlayan tek şey, arkadaşı Dayna'ya söz vermiş olmasıydı. Bu da yeterli bir nedendi ona göre. Bu yüzden oturduğu sandalyeden kalktı ve"Hala! Ben gidiyorum." dedi. Hemen ardından cüppesini aldı ve kendini dışarı attı. Hogsmeade'nin yer yer canlı, yer yer terk edilmiş caddeleri arasında yürürken anne ve babasını düşündü. Şu an belki uyuyorlardı, belki de sabah çaylarını içiyorlardı. Grace okul başlamadan yaklaşık üç hafta önce okul malzemelerini alabilmek için Büyücü Londrası'nda yaşayan halasına gitmek istediğini söylemişti ve hemen o akşam Peron Dokuz Üç Çeyrek'ten kalkan ilk trenle Hogsmeade'ye gitmişti. Halasında bir hafta geçirip geçen sene öğrendiklerini tekrar etmişti. Ve şimdi, burada geçirdiği ikinci haftanın başında, tekinsizliğiyle bilinen Domuz Kafası'na gidiyordu. Bunları düşüne düşüne yürürken az daha izbe kulübeyi kaçıracaktı. Aceleyle geri döndü ve mekanın önünde durdu. Biraz ötesinde tıpkı kendisi gibi cüppeli biri duruyordu. Bu, Grace'nin arkadaşı Dayna'dan başkası değildi. Emin olunca biraz daha yaklaştı ve "Geciktiğim için üzgünüm." dedi. Bir yandan da onu çok bekletmemiş olmayı diliyordu. İki kız bir süre önlerinde duran mekana baktılar. Birazdan oraya girip tadını merak ettikleri ateşviskisini deneyeceklerdi. Tabii barmen izin verirse diye düşündü Grace. Domuz Kafası ile selamlaşmaları bittiğinde Grace "Hazır mısın?" diye sordu. Fakat Dayna'nın yüzünde hiç hazırmış gibi bir ifade yoktu. Cesaret vermek adına gülümseyen Grace, artık gitmeleri gerektiğini belirtircesine geçirdi kapüşonunu başına.

Gerçeği söylemek gerekirse Dayna biraz tedirgindi. Mekanın önünde arkadaşını beklerken içeriye göz atıyordu. Oldukça kalabalık bir yerdi. Elini boynuna götürdü ve boynunu biraz ovuşturdu. Grace'i düşünüyordu. Nerede kaldı acaba? diye geçirirken Grace yanında beliriverdi. Grace'den "Beklettiğim için üzgünüm." lafını duydu ve ona kocaman gülümsemesiyle baktı. "Önemli değil" anlamında elini salladı ve kapıya doğru yöneldiler. "Hazır mısın?" "Evet, hazırım" demek isterdi ancak yapamadı. Çünkü pek hazır olduğu söylenemezdi. Bu tür yerlerden pek hoşlanmazdı. Grace ona gülümsedi, kapüşonunu başına geçirdi ve kapıya doğru ilerlemeye başladı. Ancak Dayna olduğu yerde hala dikiliyordu. İçeri girmek istemiyordu en sonunda pes etti. O da kapüşonunu başına geçirdi ve Grace'in peşinden gitti. Mekana girdiklerinde dışarıda göründüğünden de kalabalık gibiydi. Kahkahaların arasında çeşitli konuşmaları duyuyordu Dayna. Grace'e göz ucuyla baktı. Gayet mutlu görünüyordu. Yüzüne o kocaman gülümsemesini yapıştırmıştı. Dayna da o gülümsemeyi gördükten sonra her zaman içten gülümserdi. Elinde değildi, bastıramazdı o gülümsemeyi. Grace adına mutlu olup sandalyelerden birine oturdular. "Konuşmayı kim yapacak acaba?" diye düşünürken Grace söze atıldı.

"İki ateşviskisi lütfen"
Dayna, Grace'in sesini duyunca mimiksiz bir ifadeyle barmene baktı. Bir süre sonra barmen iki kızın önüne birer bardak koydu. Dayna, oturduğu yerde dikleşerek bardağın içine baktı. Bir sorun çıkmaması için ateşviskisi olmasını diliyordu ancak bardağın içindeki içecek kaymakbirasıydı. Dayna'nın morali bir anda bozulmuş üstüne Grace'in umut dolu bakışlarını gördükten sonra bir şeyler söylemesi gerektiğini anlamıştı. Konuşma sırası ondaydı. Hafifçe öksürdü.
"Bayım, sanırım arkadaşım ateşviskisi istediğimizi söyledi."
Dayna bunları söylediğine inanamıyordu ama iş işten geçmişti. Gayet ciddi bir tavır almış, kaşlarını hafif yukarı kaldırmış dik dik barmene bakıyordu. Kalbi her ne kadar hızlı çarpsa da "Bir şey olmaz, en fazla dışarı atar." diye düşünüyordu. Barmen iki genç kıza dik dik baktı. Gayet sakin bir sesle
"Evet, duydum. İki kaymakbirası istediniz."
Dayna sinirlendiğini hissediyordu. Sanki barmen onlarla oyun oynuyordu. Kaşlarının hafifçe çatıldığını hissetti. Madem barmen oyun oynamak istiyordu onlar da oynardı.
"O zaman size iki kaymakbirası dersek, bize iki ateşviskisi verir misiniz?" diye konuştu Dayna. Bunu söyledikten sonra Grace'e baktı ve onun şaşkınlık içinde olduğunu gördü. Aslında bunları yaptığı için Dayna da şaşırıyordu ama bir bakıma da haklı olduğunu düşünüyordu. Eğer barmen düzgün bir şekilde onlara ateşviskisi için yaşlarının tutmadığını söyleseydi sakin bir şekilde oraya terk ederlerdi. Ancak böyle yapmamıştı ve onları kızdırmak için sanki elinden geleni yapmıştı. Dayna'ya da bir anda cesaret gelmişti ve bunları söylemişti.